już w sprzedaży!

Urodziłem się. I jestem z tego powodu bardzo zadowolony, bo po urodzeniu udało mi się odkryć kilka rzeczy, które dostarczają mi sporo przyjemności.

Pisanie jest jedną z takich czynności i mam na to niezbity dowód.

Podczas jednej z licznych przeprowadzek znalazłem fragment rękopisu mojej pierwszej powieści z 1994 roku. „W potrzasku” nie została ukończona. Pamiętam, że udało mi się jednak napisać (ręcznie!) około 30 stron, z czego zachowanych zostało osiem.

Powieść sensacyjno-psychologiczna opowiada o młodzieżowej drużynie piłkarskiej, która wyjechała autokarem na zgrupowanie do Jugosławii. I tam, nieoczekiwanie, zastała ich wojna. Chłopcy zostali aresztowani przez jedną ze stron, kilku z nich udało się jednak uciec do lasu, więc przyłączyli się do strony drugiej.

Będąc dorosłym mężczyzną zwróciłem uwagę, że fabuła dość ostentacyjnie ucieka przed logiką. Bo:

– wojna w Jugosławii nie wybuchła nagle.
– nikt normalny nie puszczałby wtedy dzieci na zgrupowanie do rejonu, zagrożonego wojną.
– nikogo z Nowej Huty nie stać byłoby wówczas na jakiekolwiek zgrupowanie za granicą.
– z jakiegoś powodu z powieści zniknęli rodzice, opiekunowie, służby dyplomatyczne.
Itd. Itp.